SZD-56-2 Diana 2 - PiotrP

Polskie szybowce i konstrukcje amatorskie
Przejdź do treści

SZD-56-2 Diana 2

Szybowce od 1945 > Aktualnie produkowane

Oblatany: 12.01.2005
Rozpiętość: 15,0 m
Długość: 6,88 m
Wysokość: 1,35 m
Powierzchnia nośna: 8,64 m²
Wydłużenie: 26,04
Profil płata: KL-002-128/17
Obciążenie powierzchni nośnej: 28,0 - 58,0 kg/m²
Masa własna: 185 kg
Masa startowa: 500 kg
Maksymalny balast wodny w skrzydłach: 250 l
Prędkość przeciągniącia: 60 km/h
Minimalne opadanie: 0,45 m/s
Doskonałość: >50
Maksymalna prędkość dopuszczalna (Vne): 270 km/h

Foto: Michał Kipszak Na zdjęciu prototyp SZD-56-2 Diana 2
SZD-56 Diana 2

Sukcesy SZD-56 Diana mimo jej znanych mankamentów przyćmiły wręcu konkurencję. Konstruktor Bogumił Bereś po upadku SZD wykupił prawa do własnej konstrukcji i jako mała firma prowadzona przez osobę fizyczną kontynuował prace. Tak po dokonaniu wielu zmian (całkowicie nowe skrzydło zaprojektowane przez dr Krzysztofa Kubryńnkiego) i wprowadzeniu wręcz rewolucyjnych rozwiązań (jak np. pneumatyczne turbulatory przy lotkach czy rodzaj napędu steru kierunkowego) 12 stycznia 2005 Mariusz Stajewski dokonał oblotu Diany 2 SP-3697 z oznaczeniem na stateczniku "BB". Sukcesy Diany kontynuowała Diana 2. Przyczynił się do nich znakomity polski pilot Sebastian Kawa. Ta "para" dokonała wręcz cudów. Niestety producent szybowca był dość odporny na rzeczowe krytyki szybowca (flatter statecznika przy dużych prędkościach) co przyczyniło się do wycofania Sebastiana Kawy z latania Dianą. Także znakomita czeska szybowniczka Hana Zeidova, która w latach 1998 - 1999 zdobyła na Dianie kilka kobiecych Rekordów Świata miała wiele negatywnych uwag i zastrzeżeń. Producent z wielu względów nie zdołał doprowadzić do certyfikacji Diany. Niestety, firma Bogusława Beresia ogłosiła upadłość po wyprodukowaniu do roku 2008 2 sztuk SZD-56 Diana; 4 sztuk SZD-56 -1 Diana oraz 8 sztuk SZD-56-2 Diana 2. Aktualnie, po wielu modyfikacjach Diana 2 jest produkowana przez firmę Avionic z Górek Wielkich koło Bielska.


Rys.: Roman Kiełpikowski

© Piotr Piechowski
since 2002

Wróć do spisu treści