PW-6U - PiotrP

Szybowiec ten powstał jako rozwinięcie koncepcji szybowca PW-5. Opracowany pod kierunkiem Dr. Romana Świtkiewicza na Politechnice Warszawskiej z czynnym udziałem studentów.  Dnia 11.09.2000 wystawiono Świadectwo Typu czym przypieczętowano zakończenie prób i formalności związanych z uzaskaniem certyfikatu JAR-22. Ruszyła też produkcja seryjna i pierwsze 4 egzemplarze zostały już wyeksportowane (do Egiptu). Produkcja seryjna odbywa się w PZL Swidnik. Po wytwórni Margańskiego (Fox) jest to jak gdyby rozszerzenie szansy na niezaprzepaszczenie dorobku Polski w tej dziedzinie przemysłu.

PW-6 jest dwumiejscowym szybowcem szkolno-treniengowym. Konstrukcja laminatowo - kompozytowa. Wyposażenie przedniej kabiny jest w całości przejęta z PW-5 co ma na celu ułatwienie uczniom przejścia na jednomiejscowego PW-5 Smyka. Dodatkowym ułatwieniem są bardzo podobne własności lotne i pilotażowe. Aktualnie PW-6U jest produkowany w Zakładzie Szybowcowym "Jeżów"

Piotr - mój imiennik był prawdziwą kopalnią wiedzy z której i ja często czerpałem. Piotr zdążył opracować na swojej stronie internetowej  kilka polskich szybowców. By te opracowania nie znikły jak zniknie jego strona, postanowiłem je skopiować na swoje strony. Jestem pewien, że to by było i w Jego intencji oraz by jego praca nie poszła na marne...

Ogromny sukces, jakim było zwycięstwo szybowca PW-5 Smyk w konkursie FAI na szybowiec klasy światowej stworzył perspektywy na uzyskanie także komercyjnego sukcesu handlowego dla producenta tego szybowca. Rozpowszechnienie wśród użytkowników na całym świecie dużej liczby egzemplarzy Smyka zaowocowało z kolei pomysłem opracowania jego wersji dwumiejscowej, umożliwiającej szkolenie pilota od podstaw na szybowcach o zbliżonych właściwościach pilotażowych. Podniosłoby to znacznie bezpieczeństwo szkolenia,zwłaszcza w chwili  przejścia   z  szybowca  szkolnego  na jednomiejscówkę. PW-6 opracowany został przez zespół pracowników i studentów wydziału MEiL Politechniki Warszawskiej pod kierunkiem dr.inż Romana Świtkiewicza, twórców PW-5 Smyk.Głównym konstruktorem PW-6 jest mgr inż. Wojciech Frączek. Prace nad szybowcem trwały 2 lata, i finansowane były z wspólnych środków wyasygnowanych przez Komitet Badań Naukowych, Politechnikę Warszawską i WSK PZL-Świdnik. Wkład w powstanie szybowca wniosły także Ministerstwo Edukacji Narodowej i Fundacja na Rzecz Nauki Polskiej. Prototyp powstał w Instytucie Techniki Lotniczej i Mechaniki Stosowanej Politechniki Warszawskiej, przy współudziale Doświadczalnych Warsztatów Lotniczych Konstrukcji Kompozytowych (budowa skrzydeł) i PZL Świdnik (kadłub i usterzenie). Prototyp SP-P631(nr. fabr: 78 00 00) oblatano na lotnisku Babice 18 lipca 1998 r, nowy szybowiec pilotowali Jerzy Kędzierski - pilot doświadczalny Politechniki Warszawskiej (loty pierwszy i trzeci) oraz w drugim locie Jarosław Rozwód - pilot z PZL Świdnik, a pilotem holującej Wilgi był Jan Cieśla. Pierwszego dnia szybowiec wylatał 2 godziny. W opini pilotów szybowiec jest bardzo przyjemny i pilotażowo bardzo podobny do PW-5, wyraźnie ostrzega przed przeciągnięciem. Oblot rozpoczął program prób mający zakończyć się uzyskaniem świadectwa typu. Docelowo, po zakończeniu cyklu prób statycznych, szybowiec miał być dopuszczony do pełnej akrobacji. Do chwili oblotu zrealizowano próbę statyczną zimnego płatowca przy współczynniku obciążeń n = 4,5. W trakcie realizacji programu prób fabrycznych , prowadzonych przez pilotow doświadczalnych Jerzego Kędzierskiego i Macieja Laska, szybowiec latał na lotniskach Babice, w Modlinie i Elblągu.Próby w locie wykazały konieczność wzmocnienia płyt hamulców aerodynamicznych (wykonane początkowo z blachy 1 mm okazały się za wiotkie i odkształcały się znacznie przy locie nurkowym), a ciekawostą jest fakt, iż szybowiec omal nie spłonął, gdy otwarta tylna limuzyna działając jak soczewka podpaliła materiał zagłówka... 3.11.2000 r na warszawskim lotnisku Babice zaprezentowano oficjalnie PW-6 (przedprototyp), co było uwieńczeniem dwuletniego cyklu prób ceryfikacyjnych zakończonych wydaniem Świadectwa Typu nr BG-213 uzyskanego 11.09.2000 r. Uzyskał on juz docelowe wykończenie i znaki rejestracyjne SP-3631. Produkcję seryjną podjęto w PZL Świdnik (właściciel Certyfikatu) i do końca roku 2000 wyprodukowano 6 egzemplarzy, z których 4 trafily do Egiptu. Potencjalni nabywcy,użytkujący już PW-5 Smyk,wykazali spore zainteresowanie nową konstrukcją, jako atuty przyjmując małą masę konstrukcji i niewielkie jak na szybowiec dwumiejscowy wymiary ułatwiające manewrowanie i hangarowanie. Mimo dość wysokiej ceny (77 tys. USD) producent ma pełny portfel zamówień, i bardzo dobre perspektywy. Pod koniec 2001 r. zespół kierowany przez dr.inż. Romana Świtkiewicza za opracowanie i wdrożenie do produkcji szybowca PW-6 otrzymał nagrodę Prezesa Rady Ministrów I stopnia. Po "zgrzytach" miedzy konstruktorami i producentem szybowca, na Politechnice Warszawszkiej opracowano wersję rozwojową PW-6 ozaczoną PW-9 który ma być dopuszczony do pełnej akrobacji. Na dzis trudno powiedzieć jak potoczą się losy tej konstrukcji.

Dwumiejscowy szybowiec szkolno-treningowy w układzie wolnonośnego średniopłata z usterzeniem w układzie klasycznym, wykonany z laminatu szklano-epoksydowego.

Kadłub: skorupowy, całkowicie laminatowy usztywniony wręgami z prowadzeniem popychaczy układu sterowego. W partii centralnej dwie wręgi główne, stanowiące węzeł łączący skrzydła z kadłubem, przejmujące także obciążenia od podwozia. Ster kierunku konstrukcji laminatowej zawieszony w dwóch punktach, bez wyważenia masowego. Napęd linkowy z prowadzeniem w rurkach poliamidowych. Kabina z miejscami w tandem, wyposażona w przednią tablicę przyrządów z laminatową osłoną identyczną jak w Smyku, co ma na celu ułatwienie przejścia z PW-6 na jednomiejscowy PW-5, umożliwiającą zabudowę czterech przyrządów średnicy 80 mm oraz dwóch o średnicy 60 mm. Dajnik ciśnienia całkowitego w nosowej części kadłuba, statycznego po bokach przedniej części kadłuba. Regulacja pozycji pilota w przedniej kabinie za pomocą nastawnych w locie pedałów i przestawianego na ziemi oparcia, w tylnej kabinie za pomocą zmiany położenia oparcia. Osłona kabiny dwuczęściowa, przednia otwierana w kierunku przód-góra, instruktorska do góry na tylnym zawiasie, obie z możliwością zrzutu awaryjnego. Zaczepy do lotów holowanych i startu za wyciągarką, otwierane cięgnem linkowym. Możliwość zabudowy aparatury tlenowej. Radiostacja typu Becker zabudowana w przedniej tablicy przyrządów, z anteną wlaminowaną w statecznik pionowy. Podwozie główne na stalowym wahaczu amortyzowane, z kołem 350 x 135 wyposażonym w hamulec bębnowy, tylne z kołem rozmiaru 200 x 50, przednie 285 x 110.

Skrzydło: dwudzielne, skorupowe, jednodźwigarowe o obrysie trapezowym z łukowymi końcówkami, dwuobwodowy keson przenoszący siły skręcające. Konstrukcja przekładkowa (skorupa dolna i górna) Dźwigar z pasami z rowingu szklanego i przekładkowymi ściankami zamykającymi. W obrębie wykroju lotki szczątkowy dźwigarek z wlaminowanymi okuciami zawieszenia lotki.

Lotka konstrukcji przekładkowej , 20% głębokości, niedzielona, bez wyważenia masowego, zawieszona w sześciu punktach napędzana w jednym. Napęd popychaczowy. Hamulce aerodynamiczne duralowe jednopłytowe tylko na górnej powierzchni skrzydła z nakładkami samoczynnie dopasowującymi się do obrysu skrzynek, napęd popychaczowy.