SG-28 - PiotrP

Poniższy tekst zaczerpnąłem ze strony tragicznie zmarłego przyjaciela, Piotra Puchalskiego - zginął on śmiercią lotnika. Piotr - mój imiennik był prawdziwą kopalnią wiedzy z której i ja często czerpałem. Piotr zdążył opracować na swojej stronie internetowej  kilka polskich szybowców. By te opracowania nie znikły jak zniknie jego strona, postanowiłem je skopiować na swoje strony. Jestem pewien, że to by było i w Jego intencji oraz by jego praca nie poszła na marne...

Drugim szybowcem skonstruowanym przez inż Szczepana Grzeszczyka, powstałym przez rozwinięcie konstrukcji szybowca SG-21"Lwów" był SG-28. Szybowiec powstał na zamówienie LOPP, a prototyp początkowo oznaczony SG-2 zbudowano w PZL mieszczących się na lotnisku mokotowskim. Mimo że Warsztaty Szybowcowe A.Kocjana reklamowały ten szybowiec, w związku z oddzieleniem się ich w tym czasie od Warsztatów Sekcji Lotniczej Politechniki Warszawskiej, niewielka ilościa miejsca jaka była do dyspozycji uniemożliwiła powstanie szybowca. Rozpoczętą w kwietniu 1932 r. budowę prototypu ukończono na początku lipca, a w międzyczasie, na przełomie maja i czerwca w warszawskim Instytucie Aerodynamicznym wykonano dmuchania tunelowe modelu. Szybowiec powstawał z przeznaczeniem do startu w Międzynarodowych Zawodach Szybowcowych w niemieckim Rhőn-Wasserkuppe, a 28 w nazwie oznaczało przewidywaną doskonałość. Gotowy prototyp 9 lipca 1932 r. oblatał S.Grzeszczyk na lotnisku mokotowskim (otrzymał on znaki SP-012), i już następnego dnia SG-28 wysłano do Niemiec na zawody, gdzie w dniach 17-31 lipca latał na nim konstruktor. Szybowiec wzbudził spore zainteresowanie, głównie za sprawą oryginalnej sklejkowej osłony kabiny z okienkami wyciętymi po bokach, u góry i z przodu. Po powrocie z Niemiec szybowiec trafił do Bezmiechowej gdzie w tamtejszej szkole szybowcowej latał do 21 października 1932 r. kiedy podczas próby bicia rekordu długotrwałości w 7 godzinie lotu, wzmagający się niebezpiecznie huraganowy wiatr rozbił na zboczu szybowiec pilotowany przez Zygmunta Laskowskiego, który zginął w jego szczątkach. W 1933 r. zbudowano w PZL drugi egzemplarz oznaczony SG-28 bis, który różnił się od prototypu nowym skrzydłem o nieco krótszej części prostokątnej, z lotkami o mniejszej rozpiętości, wiekszym statecznikiem kierunku i stałym wiatrochronem uzupełnionym później odejmowaną limuzyną. Przekazany do użytkowania bezmiechowskiej szkole w trakcie lotów wyczynowych ustanowiono na SG-28bis kilka rekordów: W.Polny 17.06.33r.- rekord wysokości 910 m, B.Baranowski 21.07.33r. - wysokość 1270 m, poprawiając jednocześnie długotrwałość lotu do 10 godz.40 min., 22.07.33 B.Baranowski ustanawia rekord odległości przelatując 106,5 km. SG-28bis latał w Bezmiechowej do października 1934 r. kiedy to rozbił go S.Piątkowski. Kolejnych egzemplarzy nie zbudowano, w związku z pojawieniem się lepszych pod względem osiągów szybowców, tym niemnej warto pamiętać o tej konstrukcji, choćby ze względu na jej start w zawodach w Rhőn-Wasserkuppe, które z czasem stały się Szybowcowymi Mistrzostwami Świata (od 1937 r.). Poniżej prezentowane zdjęcia SG-28 nigdzie dotąd nie były publikowane,niedawno trafiły w moje ręce i stanowią jak sądzę bardzo cenną dokumentację jako że oba szybowce użytkowano tylko przez 1,5 roku, i niewiele ich zdjęć zachowało się do naszych czasów.

Jednomiejscowy szybowiec wyczynowy o konstrukcji drewnianej w układzie wolnonosnego górnopłata.

Kadłub: półskorupowy o przekroju owalnym zwężonym u dołu, kryty sklejką. Kabina z fotelem przystosowanym do spadochronu plecowego, Płoza przednia jesionowa amortyzowana dętką. Płoza tylna metalowa. W przedniej części kadłuba zaczep do holu i hak do startu z lin gumowych.

Skrzydło: dwudzielne, o obrysie prostokątno-trapezowym Profil w części prostokątnej IAW-192 przechodzący w części trapezowej w IAW-248 a w strefie lotkowej w IAW-289. Cięciwa przykadłubowa 1,50 m. Dźwigar główny skrzynkowy, z nawlekanymi żebrami. Jednoobwodowy keson kryty sklejką, w części zadźwigarowej pokrycie płócienne. Lotki wychylane różnicowo,kryte płótnem. Napęd lotek linkowy.

Usterzenie: wysokości dwudzielne, płytowe, konstrukcji drewnianej, jednodźwigarowe. Keson kryty sklejką, część zadźwigarowa o pokryciu płóciennym. Usterzenie kierunku z niewielkom statecznikiem integralnym z kałubem krytym sklejką i sterem ze sklejkowym pokryciem kesonu odciążenia rogowego i krytą płótnem częścia zadźwigarową.

Malowanie: szybowce w naturalnym kolorze drewna zabezpieczonym lakierem bezbarwnym. Pokrycia płócienne cellonowane. Na SG-28 znaki SP-012 w połowie belki kadłubowej, na sterze kierunku oznaczenie SG-28 (SG-28bis). Pierwszy egzemplarza powyżej napisu miał namalowany nr konkursowy 59.