SZD-31 Zefir 4

Szybowce od 1945 > 1966 - 1975

Oblatany: 07.12.1967

Rozpiętość skrzydeł: 19,0 m

Długość: 8,0 m

Wysokość: 2,1 m

Powierzchnia skrzydeł: 15,7 m²

Wydłużenie skrzydeł: 23

Profil skrzydła: NACA 66/215/-416

Ciężar własny: 435 kg

Ciężar całkowity: 530 kg

Obciążenie powierzchni: 34 kG/m²

Doskonałość: 42 przy 84 km/h

Prędkość opadania: 0,68 przy 102 km/h

Prędkość min.: 72,0 km/h

Prędkość dopuszczalna: 240 km/h

Współczynniki obciążeń dop.: +6 / -3 g

Foto: Daniel Wowra

SZD-31 Zefir 4

Następca SZD-29 "Zefira 1". Jednomiejscowy szybowiec wyczynowy, opracowany do udziału w zawodach i do lotów rekordowych w klasie otwartej. Górnopłat o drewnianej konstrukcji z wieloma częściami wykonanymi z żywic i włókna szklanego. Skrzydła o konstrukcji drewnianej, skorupowej. Kadłub z 27 wręgami drewnianymi, pokryty sklejką. Amortyzowane, chowane kółko podwoziowe. Szybowiec był ponadto wyposażony w spadochron hamujący do używania w locie (odrzucany). Zbudowano tylko 3 egzemplarze, z czego dwa brały udział w Mistrzostwach Swiata w Lesznie w 1968 zajmując 14 i 28 miejsce. Konstruktorem był mgr inż. Bogusław Szuba.

A oto opis techniczny szybowca zaczerpnięty z:

Szybowiec SZD - 31 „Zefir - 4”

INSTRUKCJA UŻYTKOWANIA W LOCIE

OPIS TECHNICZNY

INSTRUKCJA OBSŁUGI TECHNICZNEJ

TERMINARZ PRAC OKRESOWYCH

Wydanie I - 1968r.

5.OPIS TECHNICZNY

5.1. Opis ogólny szybowca.

SZD-31 „Zefir-4” jest jednomiejscowym wysokowyczynowym szybowcem przeznaczonym do lotów zawodniczych w klasie otwartej i lotów rekordowych.

Układ szybowca: grzbietopłat, skrzydła dwudzielne, usterzenie wysokości dwudzielne. Konstrukcja drewniana z szerokim zastosowaniem laminatów szklano-poliestrowych. Skrzydło skorupowe, bezdźwigarowe, wykonane ze sklejki o stopniowanej grubości metodą podciśnieniową. Lotki dwudzielne, bezszczelinowe, wyważone masowo wzdłuż rozpiętości. Klapy sześciodzielne, szczelinowe konstrukcji przekładkowej (wypełniacz - balsa) - dwa ostatnie segmenty pracujące jako klapo-lotka kryte płótnem. Hamulce skrzydłowe w układzie podwójnych płyt, blokowane samoczynnie. Spadochron hamujacy jednorazowego użytku z możliwością odrzucenia w locie. Kadłub konstrukcji wręgowo-podłużnicowej kryty sklejką - powierzchnie nierozwijalne laminatem szklanym. Podwozie główne chowne całkowicie w locie, amortyzowane kółko (z hamulcem) o wymiarze 350 x 135. Płoza tylna amoryzowana krążkiem gumowym. Zaczep startowy na dnie kadłuba przed sterownicą, osłaniany po wyczepieniu samoczynnie zatrzaskująca się klapką. Osłona kabiny o szkielecie drewniano-laminatowym, szkło organiczne formatowane metodą podciśnieniową; zdejmowane z kadłuba - zrzut awaryjny przy użyciu dwóch dźwigni. W bagażniku za oparciem pilota pomieszczenie dla radiostacji RS-3 i barografu. Kolumna przyrządow miesci w sobie: predkościomierz, wariometr energii całkowitej ± 5 m/s, wariometr ± 30 m/s, wysokościomierz i wskaźnik tlenu, elektr. zakrętomierz i sztuczny horyzont - busola małych rozmiarów na osłonie kabiny. Aparatura tlenowa SAT-5 przed kolumna przyrządów - łatwo demontowalna.