SZD-18 Czajka - PiotrP

Szybowiec treningowy. Znajdujący się na tych zdjęciach egzemplarz, to SP-1640 prototyp i zarazem jedyny wyprodukowany szybowiec. Zdjęcia te zrobiłem w Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie. Ogłoszony w 1955r konkurs na projekt koncepcyjny jednomiejscowego szybowca szkolnego zaowocował wyróżnionym projektem Tadeusza Grudzieńskiego, skierowanym do dalszego opracowania w SZD. Kierownikem projektu został inż. Władysław Okarmus. Największy nacisk był położony na prostotę konstrukcji, zamienność jak największej  liczby części (lotki i ster wysokości lewy i prawy był taki sam) oraz dobre resorowanie, zabezpieczające przed uszkodzeniami przy twardych lądowaniach. Szybowiec nie wszedł jednak do produkcji seryjnej.

W roku 1955 Zarząd Główny Ligi Przyjaciół Żołnierza, która wówczas zajmowała się lotnictwem sportowym, ogłosił konkurs na projekt szybowca szkolnego. Wybrany w ten sposób szybowiec miał zastąpić produkowanego od 1948 r. „ABC-aka. Konkurs rozstrzygnięto . na wiosnę 1956 r. Za najlepszą pracę uznano projekt technika Tadeusza Grudzieńskiego, oznaczony godłem X-1.1 „Czajka". Dalsze miejsca zdobyły projekty szybowców inż. Kaniewskiej - „Wróbel" i inż. R. Lewandowskiego' - „Młodzik". Równocześnie wyróżnione zostały „Kawka" inż. T. Chylińskiego i „Kangur" inż. A. Lewandowskiego. Projekt „Czajki" przekazano do realizacji Szybowcowemu Zakładowi Doświadczalnemu w Bielsku. Po przekonstruowaniu pod kierunkiem inż. Władysława- Okarmusa, szybowiec ten otrzymał oznaczenie SZiD-18 „Czajka". Jego prototyp został oblatany na początku 1957 r. i wykazał przy tym dobre własności lotne. Wprawdzie zdecydowanie przewyższa on swymi osiągami i własnościami „ABC"-aka, jednak nie wszedł do produkcji i to z dość prostej przyczyny. Mianowicie od 1957 r. nasze szybownictwo przestawiło się na szkolenie metodą dwumiejscową. Produkcja szkolnych szybowców jednomiejscowych została więc zupełnie zaniechana.

Górnopłat zastrzałowy konstrukcji drewnianej. Kadłub z belek skrzynkowych. Układ typowy dla jednomiejscowych szybowców szkolnych.

Usterzenie. Statecznik poziomy posiada symetryczny profil płaski z zaokrąglonym noskiem. Przy nosku — mały kesonik. Statecznik oraz stery wysokości i kierunku mają konstrukcję krzyżulcową, tzn. ze skośnie ustawionymi żebrami. Pokrycie płótnem.